günlerden pazar müthiş güzel bir hava, normal insanlar bu tip durumlarda balık rakı yapar, mangal yapar,çeşmeye gider ne bileyim foçaya falan gider. fakat bizim için futbol günüdür pazar günü her şey durur o gün, söz sahadaki 11 kişidedir. dediğim gibi günlerden pazar biz orduya maça gidiyoruz. herkesin içinde yenileceğiz duygusu var. bu tip durumların genelde tersi olur diyorum, belki diyorum, bir umut diyorum fakat nihat umut'u unutuyorum. şöyle bir futbol takımı düşünün başkanı yok, doğru dürüst elle tutulabilen yürekli bir tane yöneticisi yok, antrenörü yok, sadece ve sadece TARAFTARI var. fakat bu taraftar öyle büyük bir taraftar ki şu durumda olan bir takımın peşinden ordu'ya 200 kişi gidiyor. inanıyor, çünkü bir umut diyor..
samsun'a iniyoruz sabah oradan ordu'ya geçiyoruz. ordulular her zaman ki gibi müthiş misafirperverler çok güzel karşılıyorlar bizi. karadeniz tarafında aşağı yukarı herkes çok seviyor bizi. düşmemeye oynuyor ordu ve rakiplerinin galip olduğu bir hafta ölüm kalım maçına çıkıyorlar. bizim açımızdan kaybedildiği takdirde yukarıda saydığım sebeblerle birlikte paraşütsüz bir düşüşün başlayacağı maç.
maç başlıyor ilk onbeş dakika darmadağın ediyoruz ordu'yu 3 tane net gol pozisyonu harcıyoruz cömertce ve duruyor fırtına. 21. dakikada volkanın golüne engel olamıyoruz. çok büyük bir kabus un başlangıcı oluyor bu gol. bu dakikadan maçın sonuna kadar bir kör dövüşü şeklinde geçiyor maç.ve mağlup oluyoruz bank asyada bu sene izlediğim en kötü takıma. kimseye kızamıyorum herkesin haklı olduğu taraflar var. en sonunda kendime kızıyorum. fakat oda nafile. öyle bir tutku ki karşıyaka içimde sönmesi mümkün değil.
taraftar olarak en son hamlemizide dün yaptık. antremana gidip ÇI KA CAK SI NIZ yazılı bir pankartı astık sahaya.bundan sonra yapılabilecek pek birşey kalmadı. devamlı farklı sanrılar içindeyiz. iki yazı önce ilk ikiye yürürken şimdi altıya bile kalamayabiliriz diyoruz. gerçekten katlanılabilmesi zor bir ruh hali karşıyakalı olmak ama seviyorum bu hayatı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder